India: a love it / hate it thing

NAMASTE!!!

Bij deze mijn eerste blog over mijn reiservaringen in India. De eerste week was vooral een week van ups en downs. 's Avonds is er in India niet veel te doen. Even gezellig op een terrasje zitten is er dus niet bij. Ook valt er bijna nergens bier te krijgen en al helemaal niet in de heilige steden. De Indiase keuken is ook minder lekker dan verwacht. Veel gerechten zijn in India zijn vegetarisch. En behalve de curry's zijn de meeste gerechten vrij smaakloos. Gelukkig kun je wel overal westers eten krijgen, maar dit smaakt hier lang niet zo goed als bij ons in Europa. De accomodatie was de eerste dagen ook vrij slecht. In Amritsar hadden we een muis op de kamer en in Haridwar hadden we in plaats van een westers toilet een Indiaas toilet (een toilet waarop je moet staan). Verder is warm water schaars en hebben alle kamers tientallen vlekken op de lakens en kussens, niet echt hygiënisch dus. Dan nog de Indiërs zelf. Men is niet altijd even vriendelijk en men vraagt overal geld voor. Men is ook erg onder de indruk van jou als westerling. Dit merk je nog het meest aan dat je overal wordt aangekeken alsof je een buitenaards wezen bent. Typerend voor de Indiase mentaliteit is ook dat wanneer je met een andere Indiër aan het praten bent er gelijk een aantal andere Indiërs omheen komen staan zonder ook maar iets te zeggen. In het begin was dit alles best wel wennen. Je kan je daarom wel voorstellen dat we het de eerste dagen best wel zwaar hebben gehad. Niet zo zeer overdag, maar vooral 's avonds misten we iedereen thuis heel erg.

Gelukkig is dit gevoel de tweede week totaal omgeslagen. We hebben het nu goed naar onze zin. We zijn over de cultuurshock heen en zijn inmiddels al behoorlijk gewend. Ook de ongemakken van de eerste week zijn veel minder aanwezig, niet alleen omdat we zelf voor een wat hogere levensstandaard hebben gekozen, maar vooral ook omdat de steden die we in de tweede week hebben bezocht veel moderner zijn dan de steden die we in de eerste week hebben bezocht. Bijkomend nadeel is wel dat er in deze steden veel meer hassling is. De riksjarijders, verkopers en bedelaars moet je werkelijk van je afslaan. Het beste kun je ze gewoon negeren, dan gaan ze het snelste weg. Boos worden heeft geen zin, daar heb je alleen jezelf mee. Toch is dat niet altijd even makkelijk.

Overigens kan ik lang niet alle foto’s plaatsen, omdat de internetverbinding daar te langzaam voor is. Ik heb daarom een selectie gemaakt van de mooiste foto’s. Ik ben van plan iedere twee weken een blog te plaatsen. Ik zou het leuk vinden als jullie dan een berichtje zouden achterlaten!

Dag 1: Delhi, India

Op 23 februari zijn we vanuit Londen naar Delhi gevlogen. Daar aangekomen hebben we meteen de bus naar het treinstation van New Delhi gepakt om daar weer de trein naar Amritsar te pakken. In de bus raakten we aan de praat met een stel jonge gasten, naar wat later een homokoppel bleek te zijn. Zij hebben ons geholpen met het kopen van de treinkaartjes en het vinden van het juiste platform en trein. Dit was ons anders onmogelijk zelf gelukt, omdat alles in het Hindi staat aangegeven en treinen continu van platform veranderen. Ook tijden staan niet vast. Wat ook opviel is dat er erg weinig westerlingen op het station te zien waren. Dit uitte zich in ontelbaar veel ogen die op ons gericht waren. Overal om ons heen vormden zich groepjes en iedereen wilde een praatje met ons maken. Chaos dus. Na heel wat van platform gewisseld te hebben zaten we uiteindelijk dan toch in de juiste trein. Daar hebben we onze homovrienden nog wat Nederlandse zinnen geleerd. Natuurlijk leerden we ze niet de juiste. We leerden ze bijvoorbeeld dat ‘How are you?’, ‘Ik wil je pijpen’ is. We hebben erg gelachen met z’n tweeën, vooral ook omdat het uit hun mond zo grappig klonk. Voordat de trein vetrok kregen we van onze homovrienden nog wat water, fris en chips aangeboden. Bijzonder, zeker als je bedenkt met hoe weinig de mensen hier rond moeten komen. Zo moet bijvoorbeeld 25% van de Indiase bevolking rondkomen met minder dan 20 roepie per dag, omgerekend zo’n 32 eurocent. In wat voor een armoede de mensen hier leven bleek ook al snel nadat we Delhi per trein verlieten. Langs het spoor was het één grote vuilnisbelt, waartussen hele gezinnen in zelf opgezette tentenkampen woonden. Wat we te zien kregen was zo indrukwekkend dat we het eerste uur geen enkel woord tegen elkaar gezegd hebben. Na enkele uren in de trein gezeten te hebben kwam de conducteur. Nietsvermoedend lieten we onze kaartjes zien. Toen bleek dat we geen kaartjes voor de sleeper hadden, maar voor de veel goedkopere zitklasse. We moesten dus noodgedwongen verhuizen. Geen probleem dachten we, maar dat hadden we mis. Wat we daar aan troffen was werkelijk te gek voor woorden. De wagon zat tot het dak volgepropt met mensen en koffers, zelfs op de bagagerekken zaten of lagen overal mensen. Desondanks besloten we er toch te blijven, omdat er een gezellig sfeertje hing. Na heel wat wrangen en wurgen was het ons uiteindelijk toch gelukt een plekje op het bagagerek te bemachtigen. Ook hier waren alle ogen weer op ons gericht en wilde iedereen weer een praatje met ons maken. Dit hebben we dan ook gedaan en het was een onvergetelijke ervaring. Toch vonden we het een uur en een aantal muizen later wel genoeg geweest, dit hielden we niet tot Amritsar vol! We besloten dus weer terug te gaan naar de sleeper en het risico van een boete te riskeren. Gelukkig was de conducteur niet meer gekomen, zodat we na middernacht ongeschonden het station van Amritsar bereikten. Daar aangekomen zijn we meteen op zoek gegaan naar accommodatie, maar omdat het al laat was, was bijna nergens meer een goedkoop guesthouse te vinden. We hebben daarom maar een iets duurder hotel genomen, zodat we eindelijk konden gaan slapen na twee vermoeiende dagen reizen.

Dag 2: Amritsar, India

Nadat we ons slaaptekort hadden ingehaald hebben we een bezoek gebracht aan de Gouden Tempel. Dit is een twee verdiepingen hoge marmeren tempel temidden van een heilig meer. In de tempel zingen priesters continu uit het heilige boek van het Sikhisme en dit wordt uitgezonden rond het tempelcomplex door luidsprekers. Binnen vindt ook een kalmeer- en hallicuneerritueel plaats en dit kun je als bezoeker vanaf het balkon op de tweede verdieping observeren. Het grote aantal pelgrims dat deze heiligste Sikh tempel trekt is erg indrukwekkend. Aanhangers van het Sikhisme hebben lange baarden, dragen tulbanden en hebben veelal een zwaard of een speer bij zich. Het is ook de normaalste zaak van de wereld om hier gewoon mee over straat rond te lopen. ’s Avonds zijn we teruggekomen naar de Gouden Tempel om daar de ceremonie bij te wonen waarbij het heilige boek van het Sikhisme van de Gouden Tempel naar een ander gebouw wordt verplaatst.

Dag 3: Haridwar, India

We zijn vroeg opgestaan, omdat we om 7.00 uur de trein naar Haridwar moesten hebben. Hier wordt de Kumbh Mela gehouden, een festival dat vier keer iedere twaalf jaar wordt gehouden op vier verschillende locaties in centraal en noordelijk India. De Kumbh Mela is de grootste religieuze bijeenkomst op aarde en trekt tientallen miljoenen Hindoe pelgrims, waaronder ook Naga sadhus (naakte spirituele mannen). Bij de Har-ki-Pairi Ghat hebben we de ganga aarti bijgewoond, een ceremonie waarbij eerbied aan de rivier de Ganges wordt gegeven. Wanneer de zon ondergaat luiden bellen een ritme, worden fakkels aangestoken en worden manden van bladeren met bloemenkransen erin en een kaars bovenop aangestoken en op de rivier gelegd om stroomafwaarts weg te drijven. Dit was erg indrukwekkend om te zien.

Dag 4: Haridwar, India

Vannacht ben ik ziek geworden. Waarschijnlijk van de chips die over datum waren. Sowieso is het in India lang zoeken naar iets dat niet over datum is. Sterker nog, tot nu toe ben ik nog geen enkel product tegengekomen met een juiste houdbaarheidsdatum. Zelfs in restaurants is de drank die ze verkopen altijd over datum, al is dat bij cola of bier natuurlijk minder ernstig dan bij eten. Doordat ik de hele dag met koorts op bed heb gelegen hebben we vandaag dus ook niet meer de sadhu kampen kunnen bezoeken, de plekken langs de rivieroevers waar de sadhu’s (heiligen) hun tenten opzetten.

Dag 5: Mathura, India

Gelukkig was ik vanmorgen weer beter, zodat we om 6.22 uur de trein naar Mathura konden pakken. Hier vindt Holi plaats, het festival dat het begin van de lente viert. Tijdens dit festival bekogelt men iedereen met kleurstoffen en begroet men elkaar met ‘Happy Holi’. We zijn even het stadje ingelopen om te kijken wat voor een festiviteiten hier al bezig waren. Men was al begonnen met het gooien van de kleurstoffen en het duurde dan ook niet lang voordat ook wij het slachtoffer waren. Naast het gooien van poeder waren er ook nog optredens en werden er overal in het stadje brandstapels aangestoken.

Dag 6: Mathura, India

Op 1 maart was het dan echt Holi. In tegenstelling tot in Nederland begint men hier bij festivals al erg vroeg en is het ook al erg vroeg gedaan. Zo begonnen de festiviteiten al om half 9 ’s morgens en was het om 1 uur ’s middags alweer gedaan. Bij het ontbijt was het al gelijk raak. De eigenaar van het hotel smeerde onze gezichten in met groene verf, waardoor we er al gelijk als twee smurfen uitzagen. Eenmaal buiten ons hotel waren ook al onze andere lichaamsdelen al snel bedekt met een dikke laag kleurstof. Overal in de stadje liepen Indiërs met zakjes gekleurd poeder. Langs de kant van de straat stonden kinderen die gekleurd water op je spoten en ook vanaf de daken werden er emmers met gekleurd water op je gegooid. Ontsnappen was dus onmogelijk. We kochten zelf ook een zakje gekleurd poeder en hebben elkaar en de Indiërs flink ingepeperd. Na een uur vonden we het wel genoeg en zijn we terug gegaan naar het hotel. Hier hebben we allebei minstens een uur moeten douchen om alle kleurstoffen van onze huid te krijgen. Het zat echt overal, zelfs in onze oren. Toen we allebei weer fris waren hebben we de trein naar Agra gepakt. We zijn hier ’s avonds aangekomen, waarna we meteen accommodatie zijn gaan zoeken. Het hotel dat we gevonden hadden was verreweg het beste dat we tot nu toe gehad hadden. De kamers waren ruim en netjes en het hotel had ook een dakterras waarop je ’s avonds wat kon eten of een biertje kon drinken. Ook lagen er heel veel andere backpackers in het hotel.

Dag 7: Agra, India

Vanmorgen was het de bedoeling vroeg op te staan om de Taj Mahal bij zonsopkomst te bekijken. Omdat we allebei nog erg moe waren van de dagen ervoor besloten we gewoon door te slapen. Nadat we goed uitgerust waren hebben we op het dakterras van ons hotel ontbeten en hebben we een bezoek aan het Agra Fort gebracht. Dit was erg indrukwekkend. Het oorvormige fort zijn kolossale dubbele muren zijn meer dan 20 meter hoog en meten 2,5 kilometer in omtrek. We hebben er onder andere het Jehangir en het Khas Paleis bezocht. Het uitzicht vanuit dit laatste paleis op de Taj Mahal was fantastisch. In de namiddag hebben we ook nog een bezoek gebracht aan de Baby Taj. Dit is een verkleinde versie van de Taj Mahal en om die reden dan ook een goed voorproefje van wat ons de volgende dag te wachten stond. Tijdens de rit per fietsriksja van het Agra Fort naar de Baby Thaj en weer terug naar Thaj Ganj, het gebied waar we overnachtten, hebben we erg gelachen om onze riksjarijder. Hij moest zo hard trappen dat hem spontaan scheten uit zijn achterste ontsnapten. Dit is in India - net als het midden op straat ophalen van een groene - de normaalste zaak van de wereld.

Dag 8: Agra, India

Dit keer was het ons wel gelukt vroeg op te staan om de Taj Mahal bij zonsopkomst te bekijken. Toen we bij de kassa aankwamen bleek echter dat de entree zo’n dikke 13 euro was. Een bedrag dat totaal niet in verhouding staat tot de rest van de prijzen in het land. En omdat we moeten rondkomen van een dagbudget van gemiddeld 15 euro per dag besloten we de zonsopkomst niet binnen, maar buiten de muren van de Taj Mahal te bekijken. Dit viel echter tegen. ’s Middags is Olmo toch nog naar de Taj Mahal gegaan en ben ik samen met een Belg die ik had leren kennen in het hotel naar Fatehpur Sikri gegaan. Dit is een oude vestigingsstad  die op de Werelderfgoederenlijst van UNESCO staat. Het is echter vooral het verhaal achter deze stad dat interessant is. Keizer Akbar bezocht hier in de 16^e eeuw een Sufi heilige die een troonopvolger voorspelde. Toen deze voorspelling uitkwam bouwde Akbar hier zijn hoofdstad. Net zoals Akbar vier eeuwen geleden de heilige bezocht hopende op een zoon bezoeken kinderloze vrouwen de tombe vandaag de dag nog steeds. Na ons bezoek aan Fatehpur Sikri hebben we nog even door het dorpje van Fatehpur gewandeld. Hier zijn we uitgenodigd op een bruiloft en hebben we kennisgemaakt met een aantal families. Wat opviel is dat op de bruiloft alleen de bruid zelf aanwezig was. De bruidegom zelf woonde in Agra en ze zouden elkaar de volgende dag pas ontmoeten. Ondanks dat was er toch feest. We hebben er gedanst met de kinderen en dit was erg leuk. Tijdens onze wandeling door het dorpje bleek de cultuurshock eens te meer. Dode dieren laat men gewoon liggen en de behoefte wordt midden op de straat gedaan. Op de markt zagen we zelfs hele gebitten liggen! Geen kunstgebitten, maar gebitten die net zo goed van jou en mij hadden kunnen zijn.

Dag 9: Jaipur, India

Omdat de trein vertraging had, hebben we dit keer niet de trein, maar de bus naar Jaipur genomen. Jaipur is de hoofdstad van Rajasthan, India’s populairste provincie. Jaipur wordt ook wel de Roze Stad genoemd, vanwege de roze huizen in het oude stadsgedeelte. Deze zijn ooit roze geverfd, een kleur geassocieerd met gastvrijheid, om de Prins van Wales te verwelkomen. In Jaipur aangekomen hebben we accommodatie gezocht en hebben we voor het eerst echt lekker gegeten. De rest van de avond hebben we rustig aan gedaan.

Dag 10: Jaipur, India

We zijn vandaag vroeg opgestaan om de stad te gaan verkennen. We hebben een wandeling door de oude stad gemaakt, waarbij we langs verschillende bezienswaardigheden kwamen. Wijde lanen delen de stad op in nette rechthoeken, elk gespecialiseerd in verschillende vakmanschappen. We zagen onder andere het Stadspaleis en het Paleis der Winden. Rond het middaguur zijn we naar Amber en Jaigarh Fort geweest. Deze forten zijn erg mooi gelegen in een woestijnlandschap vol bergen. Onderweg stopten we nog even bij een olifant die langs de weg stond. Deze grootste olifant van Jaipur was de grootste olifant die ik ooit in het echt heb gezien. Hij was 36 jaar oud en dus eigenlijk nog een jongen nu olifanten meer dan 100 jaar oud kunnen worden. ’s Avonds hebben we de nachttrein naar Udaipur genomen.

Dag 11: Udaipur, India

In Udaipur aangekomen zijn we op zoek gegaan naar accommodatie. We vonden wederom een goed hotel met ruime, nette kamers en een dakterras. Omdat we beiden moe waren van de lange treinreis hebben we de rest van de dag rustig aan gedaan. We hebben wat gegeten en zijn daarna wat biri’s gaan klappen in de tuin van het Stadspaleis. Het uitzicht op Lake Pichola en het Lake Palace Hotel was fantastisch. Het Lake Palace Hotel is het voormalige koninklijke zomerpaleis en is vandaag de dag het ultieme in luxe hotels. Het Lake Palace is ook gebruikt in de James Bond film Octopussy.

Dag 12: Udaipur, India

Vandaag hebben we wat dingen geregeld, waaronder het omboeken van ons vliegticket van Calcutta naar Bangkok. We zouden eerst op 11 april hierheen vliegen, maar vliegen nu al op 28 maart naar Bangkok. Zeven weken India is toch wel erg lang, vooral ook omdat we er door het ontbreken van terrasjes en uitgaansgelegenheden niet echt het vakantiegevoel hebben. Gelukkig hoefden we niet echt een hoge boete te betalen (slechts 4 euro), maar moesten we daarnaast wel het verschil in vluchtprijs bijbetalen. Wat wel weer erg typerend voor India was, was dat we bij het eerste telefoontje 20 euro boete moesten betalen, bij het tweede men niet wist hoeveel euro boete we moesten betalen en bij het derde telefoontje slechts 4 euro boete moesten betalen. Dit terwijl we steeds naar hetzelfde nummer hadden gebeld en op dezelfde datum naar Bangkok zouden vliegen. Je moet dus echt alles dubbel checken in India, want op minimaal de helft van je vragen krijg je geen of een onjuist antwoord. Toen we ons vliegticket eindelijk omgeboekt hadden, hebben we voordat onze bus vertrok nog even een bezoek gebracht aan de Jagdish Tempel. De busreis naar Mumbai was werkelijk te gek voor woorden. Vijftien uur lang zijn we door elkaar geschud. Het was soms zo erg dat ons hele lichaam van het bed los kwam. Ook was er geen toilet in de bus en dit terwijl de bus in die vijftien uur slechts één keer stopte. Omdat we toch wel vaker dan één keer naar het toilet moesten hebben we van een lege fles water de bovenkant afgesneden en hier hebben we vervolgens in geplast. Wanneer de fles vol was leegden we hem uit het raam. Toch was ook dit weer een onvergetelijke ervaring, al pak ik voortaan toch liever de nachttrein.

Dag 13: Mumbai, India

Bij aankomst in Mumbai bleek al snel dat we in een totaal andere stad waren aangekomen dan de steden die we hiervoor hadden bezocht. Mumbai is groot. Het is vol van dromers en harde werkers, acteurs en gangsters, straathonden en exotische vogels, artiesten en bedienden en visservolk en millionaires. Het heeft de meest rijke filmindustrie, één van Azië’s grootste sloppenwijken (60% van de 16.4 miljoen inwoners woont hierin; de bioscoophit Slumdog Millionaire uit 2008 is hier opgenomen) en het grootste tropische bos in een stedelijke zone. Het is India’s financiële centrum, mode hoofdstad en een drukpunt van religieuze spanning. Mumbai heeft gelijk een goede indruk op me gemaakt. Door de koloniale gebouwen en Engelse invloeden doet het erg Europees aan. Het meest lijkt Mumbai nog op Barcelona. Wel is Mumbai een stuk duurder dan de rest van India. Dit is ook niet zo gek wanneer je bedenkt dat het gemiddelde jaarlijkse inkomen drie keer het landelijk gemiddelde bedraagt. We hadden dan ook moeite met het vinden van goedkope accomodatie. Waar je in andere steden voor 8,50 euro in een redelijke kamer slaapt, slaap je hier voor hetzelfde geld in een kamer zonder badkamer waar net twee bedden in passen. Gelukkig was het wel netjes. ’s Middags heb ik een wandeling door Mumbai gemaakt. Ik zag onder andere de Gateway of India, het Prince of Wales Museum, de Keneseth Eliyahoo Synagoge, de David Sassoon Library & Reading Room, de St Thomas’ Kathedraal, het Hooggerechtshof, de Universiteit van Mumbai en Oval Maiden. In Oval Maiden heb ik een tijdje staan kijken naar hoe de jongeren aan het cricketen waren. Cricket is de meest populaire sport in India. Van alle plekken die ik tijdens mijn wandeling heb gezien vond ik deze plek het mooist. Het hele park is omgeven door palmbomen en je hebt er een mooi uitzicht op de koloniale gebouwen. ’s Avonds hebben ik en Olmo nog een bezoek gebracht aan het Taj Mahal Palace Hotel. Dit is het beroemdste en waarschijnlijk ook het beste hotel van India. We hebben er ons verbaast aan de overdaad aan luxe.

Dag 14: Mumbai, India

We hebben vandaag ontbeten in een bakkerij vlakbij ons guesthouse. De bakkerij zelf noemt haar eigen creaties ‘voedsel van de goden’ – en dat was het. Het kostte me moeite er niet mijn hele dagbudget te spenderen. De keuze was enorm en het ene gerecht was nog lekkerder dan het andere. Ik ga er zeker terug! Na het ontbijt zijn we Mumbai gaan verkennen. Allereerst zijn we naar de Mahalaxmi Dhobi Ghat gegaan. Dit is een plaats waar kleren worden gewassen. Iedere dag wassen honderden mensen het vuil uit duizenden kilo’s vuile kleren. Daarna zijn we nog naar Banganga Tank geweest, waar de houten paal in het midden van de tank het centrum van de aarde zou zijn. Na ons bezoek aan de Banganga Tank zijn we nog even door Malabar Hill gelopen, Mumbai’s meest exclusieve buurt van wolkenkrabbers en privépaleizen. In Chowpatty Beach hebben we de zonsondergang bekeken, die overigens niet heel erg bijzonder was. Wat wel bijzonder was om te zien was het reuzenrad dat hier stond. In tegenstelling tot reuzenraden in Nederland werd dit reuzenrad niet mechanisch, maar door een stel jonge gasten aangedreven. Het was erg leuk om te zien hoe zij als apen in het reuzenrad klommen en aan de karretjes gingen hangen om het reuzenrad vaart te geven.