M'n neven aanwezig!

SAWÀT DII KHRÁP!!!

De casino’s in Macau, het Las Vegas van het Oosten, waren verbazingwekkend. Ik had dan wel lang niet genoeg tijd om ze allemaal te bezoeken (op Macau Schiereiland bezocht ik er slechts drie van de minimaal achttien en op Taipa slechts twee van de minimaal tien), maar volgens mij heb ik wel de meest spectaculaire bezocht. Desondanks was ik toch graag nog wat langer in Macau gebleven om ook de andere casino’s te bezoeken. Ieder casino is namelijk weer anders ingericht en er zijn ontzettend veel spectaculaire shows (sommige gratis, sommige tegen betaling) die met gemak meerdere avonden kunnen vullen. Naast casino’s is er ook nog genoeg ander vertier: winkels, bars en eten. Dit alles in combinatie met de nodige dosis cultuur maakt Macau dan ook tot een unieke bestemming waar ik zeker nog een keer terug ga!

Het voelt ook goed om weer terug te zijn in Thailand. Even geen beslommeringen meer, maar eindelijk weer eens dat echte vakantiegevoel. En waar kun je dat beter ervaren dan in Jomtien? Het is dan wel misschien niet de mooiste plaats van Thailand, maar naar mijn mening wel de leukste. Oké, het is er misschien wat toeristisch en er zijn erg veel Russen, maar storend is het allerminst. En het feit dat de bierdrinkende, Engelse aso’s Jomtien nog niet lijken te hebben ontdekt (dit in tegenstelling tot de meeste andere toeristenplaatsen in Zuidoost-Azië) maakt veel goed. Jomtien is eigenlijk niet meer dan een kilometerslange weg langs het strand waarlangs allemaal restaurants, supermarkten (werkelijk op iedere straathoek vind je een 7-Eleven, of anders wel een Family Mart, die beiden 24 uur per dag zijn geopend), barretjes, reisbureau’s en massagesalons (in heel Jomtien en Pattaya vind je er hier wel honderden van) liggen. Wandelen langs deze weg was dan ook één van mijn favoriete bezigheden. In de vele soi’s (zijwegen) is het aanbod van accommodatie enorm, wat maakt dat je voor erg weinig geld een uitstekende kamer kunt vinden. Het strand is er altijd op loopafstand en in de meeste gevallen zelfs minder dan een minuut van je kamer verwijderd. Sommige soi’s zijn nog in aanbouw, maar de soi’s die reeds voltooid zijn, zijn een lust voor het oog nu ieder appartementenblok weer in een andere kleur is geschilderd. Ook valt er in en rondom Jomtien en Pattaya enorm veel te zien, zij het echter dat de meeste bezienswaardigheden wel wat toeristisch zijn. Hoe dan ook, genoten heb ik er zeker!

In Thailand zag ik na bijna 8 maanden ook mijn vrienden eindelijk weer eens. Op 16 oktober zijn Melvin en Noud vanuit Düsseldorf – via Dubai – naar Bangkok gevlogen. Ik trof hun hier op de 17^e, waarna we uitgebreid hebben bijgepraat. Olmo vertrok twee dagen later richting Bangkok (ook vanuit Düsseldorf en via Dubai) en het was ook goed om hem na 6 maanden eindelijk weer eens te zien. De dag na aankomst van Olmo zijn we richting het zuiden van Thailand gegaan, waar we de komende tien dagen een bezoek zullen brengen aan de eilanden waaraan ik met Olmo in april ook reeds een bezoek heb gebracht. Op Ko Pha-Ngan zullen we de Full Moon Party onveilig gaan maken en op Krabi en Ko Phi Phi zullen we Jos en Margriet, de ouders van Olmo, treffen.

Dag 225: Macau

Waar ik gisteren het Historische Centrum van Macau Werelderfgoedterrein in het centrum van Macau Schiereiland had verkend was het vandaag de beurt aan de eilanden. Verbonden aan het vasteland van Macau door drie bruggen en samengevoegd door een altijd groeiend gebied van drooggelegd land dat Cotai genoemd wordt, zijn Coloane en, in mindere mate, Taipa oases van rust en groen, met opvallende, pastelkleurige koloniale villa’s, stille lanen, fatsoenlijke stranden en goede Portugese en Macanese restaurants. Omdat er op Taipa zo ontzettend veel te zien was, bleef er voor Coloane helaas geen tijd meer over, maar eerlijk gezegd kon me dat niet veel schelen want de casino’s op Taipa  waren verbazingwekkend. Taipa (Tam Chai in Kantonees) was traditioneel een eiland van eendenboerderijen en bootdepots, maar is snel verstedelijkt aan het geraken en beroept zich nu op grote hotels, een universiteit, een racebaan en stadion, hoogbouwappartementen en een vliegveld. Maar een parade van barokke kerken en gebouwen, tempels, overgroeide promenades en slaperige vestigingen betekenen dat het nog steeds mogelijk is om van de traditionele charmes van het eiland te genieten. Allereerst bezocht ik er het garguantueske Venetian, dat eigenlijk een directe kopie van het Venetian in Las Vegas is, compleet met kanalen en gondola’s. Ik heb me hier een aantal uur liggen verbazen over de grootsheid en de overdaad aan luxe. De plafonds waren beschilderd met fresco’s, de speelzaal was enkele voetbalvelden groot en er was een immens groot winkelcentrum waarin ieder groot internationaal modemerk wel een vestiging had. Dit winkelcentrum was net als het Venetian zelf volledig in Venetiaanse stijl gebouwd. De tegels op de vloer hadden een bepaalde glans, waardoor het leek alsof het er net geregend had. Dit kon natuurlijk niet, want het winkelcentrum lag in het Venetian zelf. Desondanks voelde en rook het wel net als buiten, heel bijzonder! Bijzonder was ook een plein boordevol terrasjes dat ook weer in het Venetian zelf lag. Door het doek wat ze tegen het plafond hadden gespannen leek het – wanneer je hier een foto van nam – namelijk net alsof men buiten zat. Wow! Na het Venetian heb ik een bezoek gebracht aan Taipa Dorp, dat een blik op het verleden is. Hier bezocht ik onder andere de Pak Tai Tempel, het Macau Stadion en de Kerk van Onze Vrouw van Carmel. Echt spectaculair was dit alles echter niet, waardoor ik maar besloot weer terug te gaan naar de casino’s. Tegenover het Venetian ligt City of Dreams, waar onder andere de Crown Towers, het Hard Rock Hotel en het Grand Hyatt toe behoren. Vanwege tijdgebrek bezocht ik er alleen de laatste twee, waarvan met name het Hard Rock Hotel erg mooi was ingericht. Het casino dat bij dit hotel hoorde was daarentegen helemaal het summum van design, al gold dit eigenlijk wel voor het hele entertainmentcomplex: futuristisch en erg stijlvol. ’s Avonds heb ik met een Australiër die in hetzelfde hostel als mij verbleef wat gegeten en gedronken, waarna ik met hem een bezoek aan de casino’s op Macau Schiereiland heb gebracht. We bezochten onder andere het Grand Lisboa, het Lisboa (het bekendste casino in Azië) en het Wynn, die ieder op hun eigen manier weer bijzonder waren. In het Grand Lisboa zagen we een show met schaargeklede danseressen en in het Lisboa probeerden we plekken te bereiken die de normale bezoekers niet te zien kregen. Dit lukte aardig, want we kwamen in de privé-ruimten en zelfs – naar wat het leek – de kantoorruimten. En ondanks dat er overal camera’s hingen werden we niet één keer teruggeroepen.

Dag 226 t/m 233: Pattaya, Thailand

Vandaag ben ik om 14.20 uur van Macau naar Bangkok gevlogen. Hier landde ik in de middag, waarna ik met de sky train naar Victoria Monument ben gereisd. Vanuit hier heb ik vervolgens weer een minibusje naar Pattaya heb genomen, waar ik in de avond arriveerde. De voornaamste reden voor mijn bezoek aan Pattaya was dat ik in Jomtien (een paar kilometer van Pattaya) in april een ongelofelijk goede kamer had. Voor slechts 500 Thaise bath (zo’n 11 euro destijds) per nacht verbleef ik toen in een ‘penthouse’ met een oppervlakte van zo’n 60 vierkante meter. Ik hoopte dan ook dat ik er nu ook weer voor dezelfde prijs kon verblijven, want ik had een rustige plek nodig waar ik mijn scriptie voor Fiscaal Recht kon gaan schrijven. Gelukkig was dit het geval en kreeg ik de kamer nu voor 430 Thaise bath, wat door de appreciatie van de bath wederom neerkomt op zo’n 11 euro. Het enige minpunt was echter dat de eigenaar – een ongelofelijk vriendelijk man – nog steeds geen wifi had, wat het schrijven van mijn scriptie enigszins zou bemoeilijken. Maar omdat de prijs-kwaliteitverhouding dermate goed was besloot ik dit maar voor lief te nemen; ik kon immers altijd nog naar een internetcafé of restaurant waar ze wifi hadden. De eerste week in Pattaya heeft dan ook voornamelijk in het teken gestaan van het schrijven van mijn scriptie. Aanvankelijk hoopte ik de schets hiervan binnen een week af te kunnen ronden, maar het strand en het bier bleken toch iets te verleidelijk (al moet ik ook zeggen dat ik wat opstartproblemen had doordat bepaalde dingen onduidelijk waren en ik daardoor niet direct verder kon; immers, wanneer ik aan mijn scriptie werkte sliep mijn scriptiebegeleider). Wanneer het niet regende (bijna iedere dag regende het wel, maar gelukkig wel meestal ’s avonds) ben ik dan ook altijd wel een paar uur naar het strand geweest. En hoe kon ik ook anders met garnalen voor slechts 20 Thaise bath (zo’n 50 eurocent) en strandmassages voor slechts 100 Thaise bath (zo’n 2,50 euro)?!?

Dag 234: Pattaya, Thailand

Vandaag heb ik een scooter gehuurd en heb ik een bezoek gebracht aan een aantal bezienswaardigheden in Pattaya en Na Jomtien. In Pattaya bezocht ik onder andere Boeddha Heuvel, Khao Pattaya (met mooie uitzichten over de baai van Pattaya) en Sanctuary of Truth (een 105m-hoge tempel volledig van hout) en in Na Jomtien bezocht ik Wat Yangsasawaram, Wat Mondop en Khao Chi Chan (109m-lang en 70m-breed Boeddha sculptuurbeeld). Wat Yangsasawaram was het meest bijzonder van ze allemaal, niet zo zeer vanwege de uitzonderlijke architectuur maar meer vanwege 'de dood' die hier duidelijk voelbaar was. De tempel was volkomen verlaten en overal lagen er skeletten van dode vogels. Ook rook het er nogal merkwaardig (ik kon de geur niet precies kwalificeren, maar het rook een beetje naar de urine van vleermuizen) en het was er erg smerig. Ik betwijfel dan ook of het wel echt de bedoeling was dat ik er naar binnen was gegaan. Voor Mini Siam, een Thaise versie van het Nederlandse Madurodam, had ik helaas geen tijd meer. 's Avonds heb ik het rustig aan gedaan.

Dag 235: Bangkok, Thailand

Vanmorgen ben ik vroeg opgestaan, omdat ik – alvorens ik terug naar Bangkok zou gaan – nog een bezoek aan Ko Si Racha wilde hebben gebracht. Toen ik wakker werd regende het echter weer dat het goot (het heeft hier eigenlijk iedere dag wel geregend, maar gelukkig meestal niet overdag), waardoor ik maar besloot mijn plannen te wijzigen. Voor een bezoek aan Ko Si Racha was het immers sowieso al een beetje kort dag en bovendien moest ik nog een aantal zaken regelen. In de namiddag heb ik daarom een bus terug naar Bangkok genomen, waar ik in de avond Melvin en Noud trof. Nadat we accommodatie hadden gevonden hebben we bij een straatstalletje wat gegeten en uitgebreid bijgepraat.

Dag 236: Ayutthaya, Thailand

‘s Morgens zijn we met de taxi naar het treinstation gegaan. Hier aangekomen bleek dat de eerstvolgende trein naar Ayuthaya pas over een paar uur ging, waardoor we maar besloten met de bus naar Ayuthaya te gaan. Met de metro, skytrain en wederom een taxi zijn we vervolgens naar het noordelijk busstation gegaan en om half 12 – bijna even laat als de trein – zaten we dan eindelijk in de bus. In de middag kwamen we in Ayuthaya aan, waarna we een tuktuk huurden die ons naar de verschillende tempelruïnes bracht. Allereerst bezochten we Wat Yai Chai Mongkhon, de mooiste tempelruïne. Daarna brachten we een bezoek aan Wat Phra Mahathat, waar je één van de meest gefotografeerde plekken in Ayuthaya vindt. Helaas zag ik dit Boeddhahoofd verzwolgen door vingerachtige boomwortels zelf niet, omdat ik over een muurtje was gesprongen en ik – doordat ik bij de ingang geen ticket had gekregen nadat ik had betaald – daardoor niet meer terug naar binnen kon. Bij Wat Phra Si Sanpet, die ooit de grootste tempel in Ayuthaya was en die door verscheidene koningen werd gebruikt als het koninklijke tempelpaleis, kregen we daarentegen wel een ticket nadat we hadden betaald. Maar doordat dit ticket al was gebruikt financierden we ook nu weer het salaris van de medewerkers van het ticketbureau. Zij gaven immers wederom geen nieuw ticket aan ons uit, waardoor ze – omdat ons bezoek daardoor niet is geregistreerd – dus ook geen geld aan UNESCO hoeven af te dragen. Wat Phra Mongkhon Bophit, naast Wat Phra Si Sanpet, huist een enorme bronzen zittende Boeddha (de grootste in Thailand), maar was helaas al gesloten. Na Wat Phra Mongkhon Bophit hebben we nog een bezoek gebracht aan Wat Chai Wattanaram, een liggende boeddha en Wat Phu Khao Thong. Om half 7 hebben we de bus terug naar Bangkok genomen. Hier zijn we vervolgens op Khao San Road op zoek gegaan naar accommodatie. De toeristenstrip van Banglamphu’s Khao San Road en de omringende straten zijn één groot, multicultureel feest met iedere denkbare plek om te zuipen en te socializen. Shirtloze Europeanen zuipen grote Beer Chang’s terwijl ze rond het dichtstbijzijnde stabiele lichaam zijn gedrapeerd. Gemengde Thai-faràng koppels nippen aan cocktails in bars die omgebouwd zijn uit VW bussen. Groepen minderjarige hippe Thai paraderen van de ene kant van de straat naar een andere dromend dat ze clublegaal zijn. En zelfs Thai uit hogere kringen sluiten zich incidenteel aan bij de parade met een bezoek aan de meer geciviliseerde bars.

Dag 237: Bangkok, Thailand

Vandaag hebben we lekker uitgeslapen. In de middag wilden we een wandeltocht door het oude gedeelte van Banglamphu gaan doen, maar doordat het regende kwam hier uiteindelijk niet veel van terecht. Wel bezochten we nog twee tempels: Wat Ratchanatda en Wat Saket & Golden Mount (het hoogste punt van de stad) en liepen we nog even door Chinatown. ’s Avonds hebben we bij één van de foodcourts van de winkelcentra in Siam Square haaienvinnensoep en vogelnestsoep gegeten. Olmo troffen we ook hier en nadat we ons in de jeugdherberg nabij Khao San Road even hadden opgefrist zijn we het nachtleven van Bangkok ingedoken.

Dag 238: Bangkok, Thailand

Ook vandaag hebben we weer uitgeslapen, omdat we pas laat terug waren van onze stapavond in Bangkok. En ook vandaag kwam weer niet veel van onze aanvankelijke plannen om een wandeltocht door het gebied rondom Ratanakosin Road te gaan doen. Ditmaal niet door de regen, maar door tijdgebrek. Wat Arun nam namelijk best veel tijd in beslag, al was het de tijd wel dubbel en dwars waard. Deze tempel behoort namelijk samen met Wat Pho (de oudste en grootste wat in Bangkok, de langste liggende Boeddha en de grootste verzameling Boeddhabeelden in Thailand en het eerste centrum voor openbaar onderwijs), waar we ook een bezoek aan brachten, tot de mooiste tempels van Thailand. Ik blijf het keer op keer verbazingwekkend vinden hoe mooi boeddhistische tempels zijn gedecoreerd. Voor Wat Phra Kaew & Grand Palace hadden we helaas geen tijd meer, omdat het Grand Palace al om half 4 sloot. In de namiddag ben ik nog even gaan shoppen op Khao San Road. Ik kocht er mijn felbegeerde Beer Chang shirt, wat boeken om te lezen en tweeëntwintig vlaggen (één vlag voor ieder land waar ik ben geweest of nog heen ga) om op mijn rugzak te naaien. Ondertussen waren Olmo en Melvin naar de kapper geweest. Ze hadden beiden flink wat van hun haar af laten knippen; Olmo was zelfs helemaal gemillimeterd. ’s Avonds zijn we gaan eten op de 78^ste verdieping in de Bayoke II Toren, de hoogste toren van Thailand en het hoogste hotel ter wereld. Het uitzicht vanaf het uitkijkplatform op de 84^ste verdieping was fantastisch, maar het eten was er nog veel lekkerder. Voor zo’n 700 Thaise baht (zo’n 17,50 euro) kun je hier in één van de restaurants onbeperkt eten met uitzicht op Bangkok. Het buffet loopt helemaal rond de toren en de keus is er enorm. Ik zelf at er onder andere fruit, garnalen, krab, loempia’s, mosselen, pasta, pizza, schelpen, sushi en zalm; in totaal zo’n 6 borden. Genieten dus! Na het eten in de Bayoke II Toren hebben we om 22.50 uur de nachttrein naar Chumphon genomen.