Voor de negende keer naar Thailand

SAWÀT DII KHRÁP!!!

Dag 337: Krabi, Thailand

Vanmiddag zijn we om 13.30 uur vanuit Kuala Lumpur naar Krabi gevlogen. Hier kwamen we in de middag aan, waarna we een shuttlebus naar Ao Nang hebben genomen. Nadat we bij het White Sand Krabi Resort hadden ingecheckt was het inmiddels al laat in de middag, waardoor we in Ao Nang, behalve een oliemassage met hete kokosnootolie, niet veel meer hebben gedaan. Wel hebben we nog even wat geshopt en zijn we nog twee keer wat gaan uiteten.

Dag 338 t/m 340: Ko Lanta, Thailand

Vanmorgen zijn we vroeg opgestaan, omdat we om 8 uur werden opgehaald door een săwngthăew die ons naar het busstation in Krabi Stad bracht. Van hieruit werden we vervolgens weer om 9 uur opgehaald door een minibusje dat ons naar het Sai Naam Lanta Residence op Ko Lanta bracht, waar we tegen de middag aankwamen. De rest van onze eerste dag op Ko Lanta hebben we aan het mooie zwembad van ons resort gelegen. ’s Avonds zijn we gaan uiteten bij een resort aan het strand. De tweede dag hebben we op Hat Phra Ae (Long Beach) gelegen, waar het strand lang is (surprise, surprise). Hier heb je ook redelijke snorkelmogelijkheden rondom enkele rotsblokken die een honderdtal meter uit de kust in zee liggen. De derde dag hebben we een brommer gehuurd. Allereerst zijn we naar de Nationaal Park Vuurtoren in het zuiden van het eiland gereden. Doordat de entree voor het nationaal park 100 Thaise bath (zo’n 2,50 euro) per persoon was en Ellen geen zin had om te lopen zijn we bij aankomst maar gelijk weer omgedraaid. Op de terugweg naar het noorden stopten we even bij Bamboe Baai en Waterval Baai, waar we een ritje op een olifant maakten (1200 Thaise bath, zo’n 30 euro, voor twee personen). Dit was – ondanks dat het landschap er niet zo mooi was als in Chiang Mai, waar ik zo’n dikke twee jaar geleden al eens op een olifant reed – een erg bijzondere ervaring. Van tevoren mochten we tegen betaling de olifant een ananas voeren en daarnaast mocht ik op het einde ook nog op zijn nek zitten. Na het ritje op de olifant hebben we onze weg naar het noorden vervolgd, waarbij we nog even bij Nuy Baai en Kantiang Baai stopten. De Tijger Grot bleek – net als de waterval bij Waterval Baai en de Mai Keao Grot overigens – helaas niet gemakkelijk bereikbaar (je moest er een gids voor nemen en daarnaast was het ook nog eens een uur lopen), waardoor we maar besloten deze te skippen en wat te gaan eten op Klong Nin Strand. Na onze lunch zijn we nog even naar het uitzichtpunt gereden, maar erg spectaculair was het uitzicht hier niet. Dit was gelukkig ook de laatste stop die op het programma stond, want het begon net te regenen. ’s Avonds hebben we op het strand in Klong Dao bij wat vuurdansers wat gegeten.

Dag 341 en 342: Ko Yao Yai, Thailand

Vanmorgen zijn we vroeg opgestaan, omdat we voor 7 uur zouden worden opgehaald door een minibusje dat ons naar Krabi bracht. Hier hebben we ons vervoer vanuit Krabi naar Ko Yao Yai en ons vervoer vanuit Ko Yao Yai naar Ko Lipe geboekt. De prijs hiervoor was overigens wel even schrikken (4650 Thaise bath, zo’n 116,75 euro, voor twee personen; hierbij is de săwngthăew vanuit Krabi naar de Nopbarattara Pier en de taxi vanuit de Nopbarattara Pier naar Krabi, de speedboat vanuit de Nopbarrattara Pier naar Ko Yao Yai en vanuit Ko Yao Yai naar de Nopbarattara Pier, het minibusje vanuit Krabi naar de Hat Yao Pier en de veerboot vanuit de Hat Yao Pier naar Ko Lipe inbegrepen), maar doordat dit de enigste optie was om vandaag nog enigszins op tijd bij ons resort op Ko Yao Yai te geraken én binnen één dag vanuit Ko Yao Yai naar Ko Lipe af te reizen, hadden we weinig keuze. Om 10 uur werden we opgehaald door een săwngthăew die ons naar de Nopbarattara Pier bracht, van waaruit we om 11 uur de speedboat naar Ko Yao Yai hadden. Hier werden we opgewacht door een medewerker van Koh Yao Yai Village, dat bij aankomst toch wel één van de mooiste, zo niet het mooiste, resort bleek te zijn waar ik ooit ben verbleven. We hadden namelijk een super grote bungalow tot onze beschikking, die heel mooi was ingericht en waarin je je buiten moet douchen (stel je eens voor dat je onder het warme water van de grote douchekop staat terwijl het regent, en je – wanneer je naar boven kijkt – het regenwoud ziet, terwijl je de sensatie van het koude regenwater ervaart). Buiten de bungalow was tevens een soort van loungeruimte met drie tuinbedden en een hemelbed met kussens. Maar ook de infinity pool, waar we de rest van de eerste dag en de gehele tweede dag hebben gelegen, was niet verkeerd, nu je er een adembenemend uitzicht had op de vele kalksteeneilanden in de Andaman Zee. En in het restaurant met uitzicht op zee, dat voor Thaise begrippen overigens wel een beetje prijzig was, at ik ’s avonds één van de best bereidde Thaise gerechten die ik ooit heb gegeten. Genieten dus!

Dag 343 t/m 345: Ko Lipe, Thailand

Vanmorgen zijn we vroeg opgestaan, omdat we om 7.20 uur zouden worden weggebracht naar de pier voor onze terugtocht per speedboat naar de Nopbarratara Pier om 8 uur. Vanuit de Nopbarratara Pier werden we om 9 uur per săwngthăew naar Krabi vervoerd, van waaruit we om 10 uur met een minibusje naar de Hat Yao Pier zijn gereden. Bij Hat Yao Pier hadden we om half 1 vervolgens weer een boot naar Ko Lipe, waar we in de namiddag aankwamen. Ko Lipe maakt deel uit van het Ko Tarutao Nationaal Marine Park, een niet zo’n bekende archipel van 51 eilanden in de diepste zuidwestelijke reikwijdte van het Thaise territorium. Het Ko Tarutao Nationaal Marine Park is geïsoleerd, sereen en vol ruwe schoonheid en één van die zeldzame plekken in Thailand die ver van de gekmakende menigten is en verstoken is van bars aan het strand en stereo-installaties. Laten we hopen dat het in staat is zo te blijven. Op Ko Lipe verbleven we in een mooie bungalow in het Serendipity Beach Resort, met wederom een adembenemend uitzicht; ditmaal echter niet op kalksteeneilanden, maar op het koraal dat het hele eiland omringd. De eerste dag hebben we niets meer gedaan (het was immers al tegen de avond toen we waren ingecheckt), de tweede dag hebben we op Sunrise Beach gelegen en de derde dag hebben we – voordat we om 15.30 uur de veerboot naar Langkawi namen – nog even op Pattaya Beach gelegen. Dit laatste strand is weliswaar wat drukker dan Sunrise Beach, het strand waar ons resort lag, maar het heeft daarentegen wel nóg witter zand (één van de witste stranden van mijn gehele wereldreis tot nu toe; als de zon er op scheen deed het bijna pijn aan je ogen) en nóg betere snorkelmogelijkheden (veruit de beste zichtbaarheid van mijn gehele wereldreis tot nu toe, mooi koraal en heel veel vissen; het leek alsof ik in een aquarium zwom). Tegen de avond arriveerden we bij de pier in Langkawi, van waaruit we een taxi naar het vliegveld namen. Om 22.40 uur zijn we vanuit Langkawi naar Kuala Lumpur gevlogen, waar we even voor middernacht aankwamen. Vanuit het vliegveld in Kuala Lumpur hebben we vervolgens weer een bus naar het Park Royal Hotel genomen, waar we – door de lange afstand tussen het vliegveld en het centrum (het vliegveld ligt zo’n 80km van het centrum) – pas in de nacht arriveerden.

Dag 346: Kuala Lumpur, Maleisië

Vanmorgen zijn we wat later opgestaan. Nadat we bij een extreem uitgebreid ontbijtbuffet in ons hotel hadden ontbeten, zijn we het centrum van Kuala Lumpur gaan verkennen. In Kuala Lumpur (KL) wordt Maleisië’s melodie van culturen in het meest moderne theater afgespeeld. De straten van Chinatown tot Little India en het Malay kwartier van Kampung Baru zijn zo verstopt met mensen als de wegen zijn met auto’s. Hoogbouw geeft vorm aan de lucht boven Chinese winkels, torenhoge moskees en Indiase tempels. Rond de sprankelende Petronas Torens spreidt de stad uit in onderhouden parken, air-conditioned deluxe megawinkelcentra en goede restaurants. Van slechts een klein tin stadje zo’n 150 jaar geleden is KL met lichtsnelheid vooruitgegaan – een kenmerk dat het beste wordt tentoongesteld door zijn erg moderne internationale vliegveld en spoorsysteem. Zelfs met alle menigten en technologie blijft KL onbetwistbaar menselijk, cultureel fascinerend en een makkelijke landingsbaan voor iedereen die nog niet klaar is om Zuidoost-Azië’s wrangere hoofdsteden aan te pakken. Allereerst hebben we een bezoek gebracht aan de Masjid Negara (Nationale Moskee), één van Zuidoost-Azië’s grootste moskeeën. De hoofdkoepel is een 18-puntige ster, symboliserend voor de 13 staten van Maleisië en de vijf pilaren van de islam. Na ons bezoek aan de Masjid Negara hebben we het oude spoorwegstation bezocht, een fantasievol kasteel van islamitische gewelven en spitsen. Hiertegenover lag ook het Maleisische Spoorweg Administratie Gebouw, dat minstens zo indrukwekkend was. In Chinatown zagen we de Chan See Shu Yuen Tempel, brachten we onder andere een bezoek aan de Sri Mahamariamman Tempel (KL’s belangrijkste hindoetempel) en liepen we nog even door Jl Petaling, een drukke straatmarkt die souvenirs, zoals ‘authentieke’ Paul Frank en goedkope Birkenstocks en Levis verkoopt. Terug in het Koloniale District bezochten we Masjid Jamek, een kalme creatie gebouwd in 1907 en gelegen in een palmbomenbosje, en Merdeka Square, een formeel paradeterrein waar rond de architecturale erfenis van Maleisië’s opeenvolgende veroveraars, zowel islamitisch als Europees, plichtsgetrouw poseren. In de namiddag zijn we terug gegaan naar Golden Triangle, het gebied waar ons hotel ligt, en hier hebben we ’s avonds nog wat geshopt.

Dag 347: Kuala Lumpur, Maleisië

Ook vandaag hebben we weer geshopt. Vrijwel de gehele middag hebben we in het ultramoderne Pavilion winkelcentrum rondgedwaald. Even voor zonsondergang zijn we naar de Menara Kuala Lumpur (Kuala Lumpur Toren) geweest. Deze toren zit op een beboste heuvel en is de op drie-na-hoogste telecommunicatie toren in de wereld (de hoogste is de CN-Toren in Toronto). We namen de lift naar het uitzichtdek (276m), vanwaar we prachtige panoramische uitzichten hadden op KL. Leuk was dat bij ieder raam de namen van de gebouwen op een foto stonden aangegeven, zodat je precies wist wat elk gebouw nu precies was. Vanuit het uitzichtdek konden we (uiteraard) ook de tweeling Petronas Torens zien liggen, voorheen de hoogste wolkenkrabbers ter wereld (totdat Taipei 101 de titel overnam in 2004). Aanvankelijk wilde ik op de 41^ste-verdieping Skybridge die de twee torens met elkaar verbindt van de panoramische uitzichten op KL gaan genieten, maar doordat je voor de tickets al om 5.30 uur in de rij moest gaan staan, en de uitzichten van het uitzichtdek van de Menara Kuala Lumpur daarnaast ook nog eens superieur zijn, besloot ik hier uiteindelijk toch maar van af te zien. ’s Avonds zijn we gaan eten in de foodcourt van het Pavilion, waar zo’n beetje alles te verkrijgen was wat je je maar kon bedenken. Het eten was hier niet alleen heel erg lekker, maar ook nog eens heel erg goedkoop (maaltijden voor om en nabij 10 Maleisische ringgit, zo’n 2,50 euro).

Dag 348: Kuala Lumpur, Maleisië

Vanmorgen hebben we onze bagage ingepakt, wat – gezien de grote hoeveelheid kleren die ik had gekocht – de nodige tijd in beslag nam. Het koffer van Ellen kwam gelukkig maar net niet boven de 30kg uit (ze had 29kg), want anders hadden we zo’n kleine 1000 Maleisische ringgit (zo’n kleine 250 euro) moeten bijbetalen; zelfs als het maar één kilo teveel was! Nadat ik klaar was met het regelen van een aantal zaken ben ik de rest van de middag bij Ellen bij het zwembad van het hotel gaan liggen. ’s Avonds hebben we weer wat gegeten in het foodcourt van het Pavilion en heb ik me weer een viertal kledingstukken gekocht, daarmee het totaal op elf brengend. Om 22.30 uur ben ik met Ellen in de taxi naar Chinatown gereden, waar ik afscheid van haar en het luxere leven nam. Ik checkte vervolgens in op een slaapzaal van een guesthouse en Ellen reed door naar het vliegveld, van waaruit zij om 2.10 uur – via Dubai – terug naar Düsseldorf vloog.

Dag 349: Kuala Lumpur, Maleisië

Tegen de middag heb ik een bus naar de Batu Grotten, een systeem van drie grotten 13km ten noordwesten van de hoofdstad, genomen. De meest beroemde is de Tempel Grot, omdat het een hindoe schrijn bevat die bereikt kan worden via een rechte trap van 272 treden, beschermd door een 43m-hoog Murga beeld, de hoogste in de wereld. Ongeveer een miljoen pelgrims komen hier ieder jaar tijdens Thaipusam (januari/februari) om deel te nemen aan of te kijken naar de spectaculaire masochistische prestaties van de aanbidders. Dit was eigenlijk ook mijn bedoeling, zij het niet dat ik bij het opzoeken van de datum van het festival hoogstwaarschijnlijk naar de 2010 datum heb gezocht. Want dit jaar was het festival al geweest (20 januari 2011), waardoor er vandaag, op 8 februari 2011, voornamelijk toeristen bij de Batu Grotten waren. Na mijn bezoek aan de Tempel Grot, bracht ik nog een bezoek aan de Ramayana Grot, waarna ik in de middag de trein terug naar Chinatown heb genomen. De rest van de dag heb ik me hier beziggehouden met het uploaden van mijn foto’s.

Dag 350: Kuala Lumpur, Maleisië

Ook vandaag heb ik me weer de hele dag bezig gehouden met het uploaden van mijn foto’s en het plaatsen van mijn blogs. In de avond heb ik de trein naar KL Sentral genomen, van waaruit ik de bus naar het vliegveld nam. Vanuit het vliegveld ben ik vervolgens om 23.45 uur naar Perth gevlogen. Ondanks dat ik niet zo heel veel zin heb in Australië, zou het toch wel eens mee kunnen meevallen, omdat ik de laatste dagen steeds meer behoefte kreeg aan een ander continent. Ik houd jullie dan ook op de hoogte!